Ein cowboy kom ridande til byn..

Daa er eg altstaa tilbake igjen til sivilisasjonen etter 3 dagar i den Ecuadorianske fjellheimen. Og sjoelv om eg foeler meg litt generelt moerbanka etter lange dagar paa hesteryggen lengter eg allereie tilbake, og har byrja aa leika paa nytt med tanken om aa proeva aa verta gaucho (gaucha?) i Patagonia. For, det er ingen foelelse som er saa braa som aa galoppera bortover ein fjellsti, for saa aa sakka litt ned, helsa og snakka nokon ord med dei gamle damene (med typisk ecuadoriansk hatt og fargerike "sjal") og vinka til ungane som ser med beundring paa cowboyhatt og hest. Eg trur ikkje raud ferrari hadde vakt noko saerleg stoerre oppsikt.

Ellers vart eg naerast sett paa som ein sirkusattraksjon. Eit illustrerande eksempel kan vera naar me var paa besoek hjaa broren til guiden vaar (Pupu). Etter aa ha vist oss inn i stova si var det fyrste han spurde meg om kor tung eg var og derretter lurte han paa hoegda mi. Men han var ikkje fornoyd med dette saa han lurte paa om eg hadde fotokamera, kor mykje det kosta og saann i same slengen kor mykje klokka mi kosta. Naar han var ferdig med desse spoersmaala fortalde han oss om oksane sine, og soenane sine for saa til slutt aa konkludera besoeket med aa spoerra om eg kunne tenkja meg aa gifta meg med den eine soennen hans.. Ekstra morosamt naar eg tilfeldig endte opp med aa spela fotball med denne soennen seinare paa kvelden og ikkje heilt forstod kven det var foer eg spoerde han om han kjende sin eigen far..

No var nok baade guiden vaar og broren gode gamledagse bygdeoriginalar. Saann sett var det mykje meir interesant aa snakka med det ekteparet me sov hjaa fyrste natta. Mannen i huset, Felipe, var lokalpolitikar og hadde lyst aa leggja provinsen tilrette for turistar, medan kona Iness var ei typisk koselig gardsdama. Ho stilte opp med verdas beste oerret og dei inviterte oss til aa koma tilbake paa besoek kortid det skulle vera. Av andre eksotiske opplevingar (som ikkje burde vore eksotiske for meg) var cafe con leche med ordentlig kumelk rett fraa kua. Heilt aerleg smakte det nok litt for mykje ku for meg men det proevde eg aa halda for meg sjoelv.

Saann ellers vart eg veldig fasinert over kor likt fjellet her er med fjellet heima. Tilogmed husa likna paa gode gamledagse norske trehus. Og i 2500-3000 meters hoegde er klimaet rett under ekvator ganske likt med sumarfjellklimaet i Noreg.

Saann for aa avslutta eventyret vaart (og bli litt betre ven med ledd og musklar) tok med oss ein tur paa spa (spesialtilbud fraa han som solgte oss rideturen). Og om rideturen var ei reisa tilbake i tid, kan ein sei at spaen fortsatte i same tradisjonen. Me fekk gjoerma i ansiktet og vart satt opp i ein saann dampboks som dei har i Donald. Veldig festlig. Oda gjekk saa langt som aa kvalifisera det som ein sjuk, sjuk ting. Men no kjennes huda mi ut som babyhud, det er sol ute og eg er fornoygd og glad!!