Kortid foeler ein seg friare enn naar ein har pakka med seg alle tinga sine, og suser forbi dei vakraste strender, oeyer og klipper paa eit humpete lasteplan?

Det er nesten som at det ikkje gjorde noko at destinasjonen vaar (som var skjult bak ein faktaboks paa kartet i guideboka) aldri vart naadd og me endte opp paa nattbuss til Quito i staden. Det er nesten slik at det ikkje gjorde noko at dei spela combia heile natta, at dei skrudde opp lyden litt etter litt for kvart stopp, eller at oereproppane mine laag fint pakka nede i lasterommet. Det gjorde nesten heller ingenting at nokon frekke tjuvar opna sekken og stjal handduken og sovesingleten min. Berre saa synd at Quito ligg hoegt oppe i andnesfjella, og at mangel paa soevn/ro dei fyrste dagane kan foera til hoegdesjuke. Og det var nok kanskje ikkje saa lurt aa gaa ut fyrste kvelden. Iallefall ikkje om ein vil unngaa 2 dagar i typisk slapp tilstand utan evne til aa eta eller forlata senga.

Men, men.. Ein laerer jo tross alt av sine eigne feil, og i dag har eg klart aa stabla meg saapass til fots at eg har faatt sett det viktigaste av det viktigaste av turist-Quito, og eg har ein halv dag til i morgon, saa kanskje eg faar sett noko av det nest viktigaste.. :-)

Ellers maa eg sei at surfing er supergoey, men at sola rett under ekvator er skummel og kan foera til baade solbrenthet og augebetennelse.. Sann sett tryggare i hoegda!